Vancouver naar

Dag 5 :
Omdat ik altijd heb gezegd "ooit naar Amerika' te willen, hadden mijn moeder en mijn oma bedacht dat een tripje over de grens met Amerika een leuke verrassing zou zijn. Helaas moest mijn moeder eerst nog naar de tandarts ( kon ze weer van het uitzicht genieten) voordat we naar Amerika konden vertrekken. Het plan was om naar Seatle te gaan, maar Rob had verteld dat dat te ver zou zijn voor 1 dag. Dus gingen we naar Bellingham.Bij de grens stonden lange rijen auto's te wachten. Het zou uren duren voordat we over de grens konden. Toen zag mijn moeder dat de ' Nexusline' helemaal vrij was. De Nexusline is een speciale snelle doorgang over de grens waar je een pas voor moet hebben die je via een lange ingewikkelde procedure kan bemachtigen. Deze doorgang mag onder geen beding door ' niet pashouders' gebruikt worden. (We hoorden later dat je daar 5000 dollar boete voor krijgt). ..... uiteraard hadden wij deze pas niet. Maar ach dacht mijn moeder 'ik doe net of mijn neus bloed en ik probeer het gewoon' (we hadden geen zin om uren te wachten). Dus mijn moeder geeft gas en neemt de lege ' Nexusline'. Bij de paal waar je een Nexuspasje voor moet houden zwaaide zij vrolijk met onze PASPOORTEN, groette de grenswachter vriendelijk met ' Hello goodmorning . How are you doing sir?'.
De grenswachter was gelukkig vriendelijk en slingerde ons niet gelijk op de bon. Hij vroeg of we ' wat mee hadden genomen wat aangegeven moest worden. Nee ik heb alleen mijn schoonmoeder meegenomen maar die hoef ik niet aan te geven, grapte mijn moeder... Hij moest lachen en we kregen een papiertje die we binnen moesten laten stempelen. Onze auto moesten we bij een andere grenswachter achterlaten en de sleutels ook. Binnen hebben we bijna 2 uur in de rij gestaan voor een simpel stempeltje in ons paspoort. Mijn moeder had van te voren in Nederland al geregeld dat ons visum voor Amerika al geregeld was dus het was onzin om nu nog anderhalf uur in een rij te moeten wachten voor een stempel waar ze ook weer geld voor rekenen. Maar toen dat eindelijk allemaal klaar was konden we alsnog naar Bellingham. Dat is een leuke plaats. We hadden ondertussen honger gekregen en hebben wat gegeten bij een eettentje wat eigenlijk een omgebouwde dubbeldekkerbus was. Volgens mijn oma en mijn moeder hebben ze daar de lekkerste ' fish & chips' die ze ooit gegeten hadden. Ik had heerlijke milkshake. Daarna hebben we een stukje door het stadje gereden en boodschappen gedaan. Toen ontdekte mijn moeder dat Rob al 4x gebeld had (geluid vd telefoon stond uit). Mijn moeder belde terug en tien zei Rob dat we beter terug naar Canada konden komen omdat de terugweg ook heel lang kon duren door wegwerkzaamheden. Shoshana (dochter van Rob & Marilyn) had een BBQ voor ons georganiseerd ........ na een bezoekje van een kleine 2 uur reden we dus weer terug. De terugweg duurde idd heel erg lang want we stonden stil in de file...... een uur later dan afgesproken kwamen we bij Shoshana en Shawn voor de BBQ. Ze wonen in een schitterend huis. De bbq was echt super gezellig..en lekkerrrrr!!!!! Ik heb met de kinderen in de tuin gespeeld . Dat was heel leuk. Toen we terug naar het hotel gingen was ik echt moe en sliep al in de auto.......Zzzzzzzzz